Jessica Gorter studeerde regie-documentaire en montage aan de Nederlandse Film en Televisie Academie in Amsterdam. Sindsdien werkt ze als zelfstandig filmmaakster. Kort nadat de Sovjet-Unie uit elkaar viel reisde ze naar St. Petersburg. Zij werd gegrepen door de stille revolutie die zich daar voltrok en is de ontwikkelingen van het land en haar inwoners op de voet blijven volgen. Hieruit kwam o.a. haar eerste lange documentaire Piter voort, omschreven door Variety als 'an absorbing look at seven residents of St. Petersburg and their conflicted relationship to both past and future'. In 900 Dagen toont ze de worsteling van de laatste overlevenden van het beleg van Leningrad met de gruwelijke werkelijkheid waar ze al die jaren niet over mochten spreken en de heldenmythe die er door de autoriteiten van gemaakt is. De film is meermalen bekroond en won o.a. de prijs voor beste Nederlandse documentaire op IDFA, de Prix Interreligieux op Visions du Réel in Nyon en de speciale juryprijs voor lange documentaire op het ArtDocFest in Moskou. In De rode ziel onderzoekt Jessica hoe het komt dat er nog zoveel Russen in Stalin geloven. Hoe klinken de trauma's, opgedaan in het gewelddadige verleden, door in de huidige generaties en wat zegt dat over het Rusland van nu?
In 2014 ontving Jessica het Documentaire Stipendium van het Prins Bernhard Cultuurfonds voor de ‘de kundige en doorwrochte wijze waarop ze research verricht en haar rake en gelaagde aanpak van de thematiek.’ Haar films worden veelvuldig in binnen- en buitenland op filmfestivals en televisie vertoond en zijn uitgebracht in de bioscoop. Ook werkte zij als regisseur, cameravrouw en editor voor documentaire programma’s van de Human, VPRO en NTR.
